RADIO PIRENAICA / MACUTO

RADIO ESPAÑA INDEPENDIENTE Estación Pirenaica – "Aquí, Radio España Independiente; estación pirenaica, la única emisora española sin censura de Franco... transmitiendo por la onda...". Así se llamaba una radio clandestina que funcionó desde el 22 de julio de 1941. Se despidió el 14 de julio de 1977, emitiendo desde Madrid la sesión inaugural de las Cortes y con estas palabras: "Si nuestra labor ha servido en algo para la reconquista de la democracia, damos por bien empleado el esfuerzo".

RADIO MACUTO

Cando a información provén de rumores e bolos. É interesada ou non está totalmente contrastada, dise que procede de Radio Macuto e por extensión tamén da Pirenaica. Hai que ter en conta que unha boa parte das informacións, -interesadas ou non-, proceden en principio dunha filtración, rumor ou run-run que vai progresivamente avanzando ou é desmentido con contumacia, non sempre veraz. Radio Macuto funciona, sobre todo, cando falta información e entón fanse hipóteses e elucubracións. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ... ¿Qué din os rumorosos ...,

TRANSLATOR

Con Romayo, estamos ahora:

domingo, 28 de diciembre de 2008

Definitivo destino para el MONASTERIO DE SANTA CATALINA

APARICION DE LA VIRGEN EN EL MONASTERIO DE MONTEFARO

Por fin se encontró el destino del Convento de Santa Catalina.
Será un Centro de Peregrinación Mariana.
Definitivamente se convertirá en un nuevo lugar de peregrinación y devoción, que rivalizará con los Santuarios ya caducos de Lourdes y Fátima.

Aire nuevo para el progresista concello de Ares, ávido de iniciativas trascedentales.
El Milagro ocurrió hace pocos días.

Se celebró en la Cantina de Montefaro una cena navideña.
Fue preparada por los mismos participantes habituales, como ya lo hacen frecuentemente y que tienen pensado fundar una sociedad gastronómica. Que visto lo visto ya no va a ser ningún prodigio.

Entre los participantes en la cuchipanda, estaba también invitado el Alcalde de Ares D. Julio Iglesias Redondo, que puede dar Fé de todo lo ocurrido.
Terminada la suculenta cena, bien regada con rioja, albariño y gin-tonics, el reducido grupo de comensales decidieron fregar los utensilios y menaje en el Patio Conventual.
La noche estaba fría y con mucha escarcha, por lo que empezaron a tiritar y temblar en la fuente-pilón.
Y de repente se sintieron atraídos por una fuerza misteriosa, hacia la arboleda exterior situada a pocos metros.
Enseguida, comienza a percibirse un intenso aroma a rosas e incienso, y observan con extrañeza una especie de nube blanca algodonosa, que surge de aquella arboleda y se va difuminando sobre la copa de la misma.
Allí se pararon, y caen bruscamente de rodillas y se golpean contra el suelo. En esa postura permanecen rígidos e inmóviles alrededor de media hora.
Durante ese espacio de tiempo, ven aparecer a la santísima Virgen sobre la nube, cuya figura se va formando gradualmente hasta contemplarla con una belleza tan sublime que los pinceles son incapaces de plasmar.
Viene ataviada con una túnica granate, un manto negro que la cubre sin ceñirse a la cabeza; debajo, un velo de encaje blanco.

Y dice con voz celestial:
"He venido a anunciaros que este será un lugar sagrado de devoción y peregrinación.
Se acabaron las especulaciones sobre el destino de este Convento.
Mandaré Fondos Europeos, del Feder, de Costa Artabra, de la Xunta, de la Diputación, 1% de Cultura, etc. etc.
Sólo es necerario que uno de vosotros, el Elegido, vaya a recogerlos donde yo le indique y manos a la Obra. (OPUS MANUS)
De momento ya puede irse "amañando" este lugar con el Taller de Empleo Insert@res".
Despues, ya todo concluído vendrán a esta comunidad monacal las "Hermanas Reparadoras", de Prado Nuevo del Escorial, fundado por la vidente Luz Amparo Cuevas, que se encargaran de atender a los peregrinos que dejarán suculentos ingresos en este municipio emergente de Ares, que queda bajo mi proteción".
Pasado el trance vivido, todos se retiraron en silencio.

Al día siguiente, todos ellos tenían la cabeza abombada, cierta resaca como de noche-buena, pero felices de ser protagonistas del destino definitivo del Cenobio de Santa Catalina de Montefaro.
El más contento es el Alcalde, socialista cristiano, por haber encontrado ya definitivamente una salida para el Monasterio de Cervás.



jueves, 4 de diciembre de 2008

Segaño Prohibido


¡Nunca tal pasou!
¡Nin cando nas carreteras mandaban os militares!
¡Nin cando o golpista Tejero, residía na Palma!

miércoles, 12 de noviembre de 2008

Coñas, humor y necedades de los "politicos"

Ferrol



Concejala canaria que no dá la talla. De Santa Cruz.
Concatenación de errores.
No sabe lo que es una ONG



Bomberos "bien dotados" en A Coruña



Risas en Parlamento andaluz



Labordeta



Isabel Teruel
Diputada maña



miércoles, 15 de octubre de 2008

O nunca visto: NACIONALISMO E SOCIALISMO FINANCEIRO


Nacionalización e Socialismo Financeiro



Co beneplácito de todos os políticos, da cor que sexan, nacionalízanse as perdas dos Bancos á conta dos sufridos e desprotexidos de sempre.

As ganancias están a recado.

¿Onde están eses soldos millonarios dos Consellos de Administración e as blindaxes inmorais?.

Debésense nacionalizar cando gañan diñeiros a varrer, estafando aos necesitados. Cobrando comisións abusivas por calquera operación, mesmo co noso propio diñeiro.

Por que eses mesmos inmorais que agora se reúnen para axudar aos Bancos, critican cando gobernos como os de Chavez en Venezuela ou Evo Morales en Bolivia intentan intervir nas ganancias deses "depredadores do diñeiro".

A crise actual é un golpe ao libre mercado capitalista.

Ninguén controla as ganancias de Empresas, Bancos e Financeiras. Reparten os dividendos e os contratos blindados entre eles. Escapan co diñeiro para paraísos fiscais e mesmo utilízano para derrocar gobernos e influír nas eleccións.

Agora presentas as crises e quebras para que os estados sanéenas co diñeiro dos contribuíntes, mentres os estafadores gozan das súas mansións, palacios e privilexios.

E .... dise que hai que axudarlles porque xogan cos postos de traballo que os seus inmensos negocios proporcionan. É dicir, que encima hai que estarlles agradecidos.

Chégase á conclusión de que ten que haber ricos para que dean traballo aos pobres.

Ten que haber "amos" para que os "escravos" sobrevivan.

¡E o malo é que parte da humanidade cre isto!.

Señores Bush, Zapatero, Rajoy, Touriño e compañía, non sería mellor empregar esas inxentes sumas do Tesouro Público en axudar aos menesterosos, indixentes, enfermos, parados, ......

O que había que nacionalizar e socializar son eses monstros financeiros que nos explotan e soxuzgan; pero cando están boiantes, repartindo os seus beneficios a sacos.

Non cando mostran unhas perdas provocadas pola avaricia, tendo as ganancias a recado.

¡Non nos queiran facer cretinos!
Quen manda é Don Diñeiro.

miércoles, 25 de junio de 2008

martes, 3 de junio de 2008

1 - Rumoreando,2- Rumoreando, 3 - Perrea, Perrea, .....

Se rumoreó estos días que proximamente iba dimitir, como concejal del Concello de Ares, uno de los Galácticos de la Corporación Estelar.
Finalmente todo quedó en un Run-Run de Vox - Populi, pues parece que tan solo se trató de un amago de Eclipse de Sol.

sábado, 19 de abril de 2008

ARES: La Justicia sigue patinando en su cachondeo

Aún habiendo trasfondo político en la denuncia, eso no debiera eximir de que el ex-alcalde de ARES "celebró una boda falsa" a sabiendas o con ignorancia inconcebible en un cargo público, que todavía se jacta de saber mucho de prevaricaciones y saltarse las leyes.

Así fuera la noticia:
EUROPA PRESS
En el Juzgado de lo Penal número 2 de Ferrol quedó hoy 18-01-2008 para sentencia el juicio contra el ex alcalde de Ares, José Manuel Cendán (PP), y la que fue su secretaria, María Montserrat Rodríguez, por un supuesto delito de prevaricación al haber realizado una boda "falsa".
El ex regidor se mostró hoy convencido de que tanto él como su secretaría serán absueltos.En este caso, el Ministerio Fiscal solicita para los dos acusados una condena de ocho años y nueve meses de inhabilitación especial para empleo o cargo público, mientras que la Defensa pide la libre absolución.

Los hechos se remontan al 6 de abril de 2002, época en la que Cendán, como alcalde de Ares, celebró, con la colaboración de su secretaria --habilitada para realizar tareas de apoyo administrativo--, el matrimonio civil de la pareja.

Sin embargo, según denuncia el Fiscal, el día anterior a la ceremonia, desde el Juzgado de Paz de Ares ya se había indicado a los encausados que el matrimonio no se podía celebrar porque no se había efectuado ningún trámite del expediente administrativo previo.

A pesar de esta advertencia, la boda sí se produjo, lo que derivó en la presentación de la actual denuncia.

Tras la presentación de la denuncia, la secretaria del Juzgado de Paz de Ares había sido despedida por el Ayuntamiento, pero los tribunales obligaron a reincorporarla a su puesto de trabajo.

¿Es la Justicia un cachondeo?
Hay excepciones.
Granada:
Juez - Emilio Calatayud Pérez

sábado, 29 de marzo de 2008

MARILUZ: esta es la actual y auténtica "niña de Rajoy" y de todas nuestras conciencias.

El trágico destino de MariLuz y la Justicia española
Por Andalucía Libre - sábado, 29 de marzo de 2008



MARILUZ: esta es la actual y auténtica "niña de Rajoy" y de todas nuestras conciencias.
Mientras no se tomen medidas, dá la impresión de que la JUSTICIA sigue siendo un cachondeo.
Solamente es favorable para los poderosos y corruptos millonarios. (Salen con fianzas y no devuelven lo defraudado).

Es una Institución que quedó caduca y absoleta.

Funciona igual que hace 40 años, tanto en formas como en medios. Procesos que duran más de 10 años, expedientes en legajos atados con cuerdas.

Lenguaje inintelegible lleno de latinajos, incomprensible para los ciudadanos y desprecio total por las nuevas tecnologias y bases de datos actualizadas.

Debieran copiar un poco de la Agencia Tributaria de Hacienda.

¿Quién se beneficia de que esto siga así?.

La clase política calla y otorga.

martes, 11 de marzo de 2008

Coas cousas para comer non se xoga

Lin nun xornal estes días, que na porta dun restaurante brasileiro pon un cartel que discrimina o prezo do menú en función das sobras que deixes no prato: 7,90 se non as deixas, 10 en caso contrario.
E aínda engade unha explicación que di: «Queremos que coma a gusto, que repita cantas veces queira e que salga satisfeito, pero tamén queremos que non deixe sobras no prato”.
.
E recordei un curioso cartel que tamén vira nun restaurante en Pensilvania (USA), fai preto de vinte anos.
Dicía entre outras recomendacións: Special: Kids pay what they weigh, é dicir "Especial: Os nenos pagan segundo o seu peso".
E efectivamente, os nenos pasaban por unha báscula onde lle daban un tícket para abonar o menú, despois de que comesen canto quixesen.
.
E xa falando para comer ata fartar, tamén teño outro recordo de ir celebrar unha comida de compañeirismo a Viveiró unha pequena aldea do concello lucense de Muras.
Unhas poucas casas arredor dunha chaira central, a igrexa e o cemiterio compoñen o lugar, construído en pedra e lousa nos tellados, como é norma na zona.
Alguén que xa coñecía o lugar levounos a unha casa de aldea onde daban para comer aos famentos con menú caseiro e popular, o que significa, entre outras cousas, que o menú é abundante, moi abundante, abundantísimo...
.
Lembro ben esa miña única visita a ese lugar, en compaña duns compañeiros, haberá preto de quince anos.
Para entrar abríronnos as portas dá propia cociña para cruzar por ela ao comedor.
Sentados nunha longa mesa, para media ducia de comensais, agardamos polo menú, pois chegamos un pouco cedo.
¿Vaian picando algo mentres acabamos de preparar para comer?, indicáronnos, deixando na mesa unha gran fonte de xamón e chourizos dá casa e un queixo enteiro, sen encetar, xunto cunha cesta de pan, viño dá casa e gasosa.
Era cousa xa abundante e aínda habería de sobrar.

Pero despois chegaron á mesa uns lagostinos acabados de cocer, arroz con costelas, polbo, un guiso de patacas con carne, cocido suficiente para dar para comer a un rexemento... non sei se por esa orde ou por outra calquera.
E non sei que terían preparado para despois do cocido, porque nese intre rogamos que non puxeran mais para comer na mesa.
Debeu ser unha rendición covarde á que non estaban acostumados na casa, que rapidamente apareceu a vella doa pola porta dá cociña para botarnos un sermón: ¿Para comer so isto non era preciso chegar ata aquí?, dixo.
E foise cunha netiña que estaba cun libriño quizais deprendendo a ler.

Como era polo Antroido aínda nos puxeron filloas e orellas con mel, e café de pota, ademais dun bo augardente.
O escándalo chegou á hora de pagar. Non recordo o que foi, pero moi barato nos pareceu.

martes, 19 de febrero de 2008

Se venden los votos al mejor postor

Con la charlatanería, las ofertas, descalificaciones y lindezas que acompañan las campañas electorales, la clase política aburre al ciudadano.


Nadie cree en las promesas y programas, porque la gente está escaldada de incumplimientos y mentiras de unos y otros.




¡No es para menos!


Y así estos días en que se aproxima el 9-M, la buena salud ciudadana se presenta burlona vendiendo votos en subastas como Ebay.

En otros paises lo hacen más en serio.Por ejemplo:
Los candidatos a las elecciones de Tailandia pagan a los ciudadanos con estas pastillas para conseguir su apoyo.
Pagar el voto de la gente en pastillas de Viagra es el método al que ahora recurren algunos candidatos que se presentan a las elecciones al Parlamento de Tailandia, un país donde las papeletas siempre tuvieron precio.

Votoenblanco.com

Atrás quedó el dinero, los saquitos de arroz, camisetas, ventiladores y otros objetos que los candidatos con presupuesto y sus cuadrillas de apoyo, repartían entre los tailandeses como pago por su voto cada vez que había que ir a las urnas.


No es ahora el caso, pero en el año 1999 promovimos algo parecido.

martes, 8 de enero de 2008

Cerrado el Foro del "Terraceo" de Ares

Solamente en una ocasión visitamos el Foro "Pueblos de España" en la página dedicada a Ares y nos pareció de tremenda grosería y rezumando un tufo apestoso de nostalgia franquista.

Las entradas eran todas del mismo tono.

Guardamos esta "perla" que va a continuación, fechada a los pocos días de la elecciones municipales, que cambiaron el Gobierno Municipal de Ares.

Por lo visto eran las conversaciones que se auntodefinían como el "terraceo" de Ares.
Ahora ya conocemos las conversaciones que se hacen en las terrazas de los bares.
¡ Así nos luce el pelo !. ¡Menudo turismo!.
Con gente así resurge lo de : ¡EN ARES NON TE PARES!

Ahí va la muestra:

Con fecha: 2007-06-11 10:38:0

"Estimada Cuqui, Peperas como yo y demá rojerío, voy a ser sincera , el motivo por el que no me acerqué por Ares se debe a que mi papá no se ha recuperado todavía del resultado electoral, y la ironía de alguna maleducada que tu conoces como yo puede herirle.

Podía haberme acercado en un vuelo relámpago pero pensé que un día como el de ayer la terraza iba estar invadida de ordinariez.

Aguardo la época mas idónea para que la gente de buenos modales ocupe el hueco que le es habitual.
Por cierto, os aconsejo no acudais al foro del Ayatolat de Chanteiro, es de un grosero que retufa, un rojo arterioesclerótico sacado de una urna del neolítico, que horror , para este señor Franco sería su mejor aliado, así tendría mas moco que escupir, oig por dios.

Dejar a los Gemelos tan formales y siempre trajeados, y cambiando de tema, mi gran alegría es que Ares sea protagonista por la explosión de color y trabajo en equipo, de una tradición que a toda costa tiene que mantenerse, un hurra al que preside la organización y a todos, vuestros hijos agradecerán el mantener unos signos de identidad y tradición, como lo son el Corpus la semana santa los bollos y el terraceo, único y peculiar por entrañable, un beso, a mi papá se le caen las lágrimas, y a mi la baba por presumir de pueblo.
Vuestra amiga FALY."

Etiquetas

Entradas populares más vistas

Entradas

Vistas de página en total